HDTV staat voor high-definition television (OFWEL Hoge Definitie TV) en is een televisietechniek met een kwaliteit die als geavanceerder wordt aangemerkt dan de bestaande analoge systemen PAL-, NTSC- of SECAM.

Hoewel HDTV in Europa pas van de grond begint te komen en het zeker nog een aantal jaren duurt voordat HDTV het huidige PAL/SECAM af gaat lossen, is het op andere continenten al wat verder.

In Japan heeft men sinds 1991 (weliswaar analoog) een HDTV-kanaal, sinds 2000 ook 7 digitale HDTV-kanalen.

In de VS is de belangstelling voor HDTV groot. Om HDTV te stimuleren is het per wet geregeld dat NTSC door ATSC wordt vervangen, begin 2009 zou daarmee de gehele VS overgestapt moeten zijn op digitale TV als eerste opstap naar HDTV. Gezien het grote aantal analoge tv-toestellen zal deze stap nog wel wat problemen met zich meebrengen.

Als groot voordeel van HDTV wordt genoemd het grotere aantal beeldlijnen, wat een aanmerkelijk scherper beeld mogelijk maakt, vooral duidelijk te zien op de huidige steeds groter wordende televisies. Een televisie met het HD ready-logo moet minimaal voldoen aan de laagste HDTV-specificaties.

In het kort houdt dit in: kan minimaal 720 beeldlijnen weergeven en heeft een digitale ingang, in de praktijk een HDMI- of DVI-ingang en ondersteunt de kopieerbeveiliging HDCP. De HDMI-aansluiting is de beste aangezien dan ook het geluid digitaal is in tegenstelling tot bij een DVI-aansluiting.

Ter vergelijking, de huidige Europese tv-standaard PAL heeft 576 beeldlijnen geïnterlinieerd in een beeldverhouding van 4:3 of 16:9.

HDTV daarentegen heeft 720 (progressief) of 1080 (geïnterlinieerd of progressief) beeldlijnen en heeft een beeldverhouding van 16:9.

Niet alleen de resolutie is groter, ook de kleurruimte is groter dan bij PAL.